Και συνεχίζοντας με το πρότζεκτ 2020: 12 μήνες – 12 κλασικά βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας μπήκα στην δεκαετία του ’50 που με βρήκε με άλλο ένα βιβλίο για την μικρασιατική Καταστροφή.
Με άλλα λόγια αυτή η γενιά συγγραφέων επηρεάστηκαν αρκετά από αυτή την τραγική περίοδο της ιστορίας και είτε έγραφαν νοσταλγικά βιβλία (Αιολική Γη, Λεωνής, Λωξάντρα) που έδειχναν την ζωή των Ελλήνων στην Μικρασία, είτε βιβλία που έδειχναν την ωμότητα και την βία του πολέμου και των επακόλουθών του (Νούμερο 31328, Ματωμένα Χώματα, Γαλήνη, Ιστορία ενός Αιχμαλώτου).
Έχοντας διαβάσει τα «Ματωμένα Χώματα» το τρίτο βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου ως λογοτεχνικό στην τρίτη γυμνασίου και αφού το ξαναδιάβασα σχεδόν δέκα χρόνια μετά (2009), αποφάσισα φέτος να συνεχίσω με το πρώτο της βιβλίο, το «Οι Νεκροί περιμένουν».
Ενώ τα «Ματωμένα Χώματα» περιγράφουν τα περιβόητα Αμελέ Ταμπουρού, την ελληνική εκστρατεία και την μετέπειτα μικρασιατική καταστροφή το «Οι Νεκροί περιμένουν» ξεκινά με το τέλος του Α’ΠΠ (1918) και τελειώνει στην έναρξη του Β’ΠΠ (1939).
Το βιβλίο αυτό είναι ένα συνδυασμός Αιολικής Γης (ειρηνική ζωή πριν την Καταστροφή) και Γαλήνη (ζωή στην προσφυγιά)
Φυσικά για την ώρα προτιμώ από τα δύο τα «Ματωμένα Χώματα» διότι με το «Οι νεκροί περιμένουν» όντας πρωτώλειο μου φάνηκε κάπως βιαστικό το τέλος.
Ενώ οι πρώτες 200-κάτι σελίδες καλύπτουν ένα διάστημα έξι χρόνων (1918-1923), οι τελευταίες 40-κάτι σελίδες καλύπτουν ένα διάστημα τουλάχιστον 15 χρόνων (1924-1939), και γι’ αυτό μου φάνηκε ότι η συγγραφέας ήθελε τόσα να πει, και ήθελε να συμπυκνώσει τόση ιστορία μέσα σε λίγες σελίδες που μου φάνηκε λίγο απότομο. Αν έλειπαν αυτές οι σελίδες, ή αν ήταν διπλάσιες το βιβλίο αυτό θα ήταν τέλειο.
Φυσικά και δεν απογοητεύτικα. Και φυσικά απόλαυσα και αυτό το κλασικό ελληνικό βιβλίο ως άλλη μια συνανάγνωση.
Ένα βιβλίο που δείχνει στο πρώτο μέρος την ζωή μιας ευκατάστατης οικογένειας από το Αϊδίνι και στο δεύτερο μας δείχνει να καταλήγουν πρόσφυγες στην Ελλάδα μες στην ένδεια και την φτώχια. Μια μικρογραφία, ένα από τα πολλά παραδείγματα που δείχνει τι πέρασαν τόσοι και τόσοι μικρασιάτες πρόσφυγες στην Ελλάδα. Διότι ξεφεύγοντας από τους Τούρκους ήταν μόνο η αρχή.
Βαθμολογία: Σουτζουκάκια σμυρνέικα.
ΒιβλιοΑλχημείες 