Έχοντας διαβάσει μια ικανοποιητική ποσότητα κλασικών ελληνικών βιβλίων με θέμα τον μικρασιατικό ελληνισμό, αναρωτιόμουν τι μου ξέφευγε.
Ανάμεσα στον Κ. Πολίτη και τον Α. Τερζάκη ο Γ. Θεοτοκάς είναι ο μοναδικός πεζογράφος από τη γενιά του ’30 που δεν ανακάλυψα ακόμη.
Έτσι αφού διάβασα από δεκαετία του’ 30 «Το νούμερο 31328», αποφάσισα το επόμενο βιβλίο από τη δεκαετία του ’40 να είναι ο «Λεωνής».
Άλλο ένα αυτόβιογραφικό βιβλίο που εξιστορεί τα παιδικά και νεανικά χρόνια του Λεωνή, το alter ego του συγγραφέα.
Μπορώ να το χαρακτηρίσω (με επιφύλαξη) ως ένα YA βιβλίο της εποχής του, που περιέχει τα βασικά χαρακτηριστικά ενός YA βιβλίου, όπως: φιλία, πρώτος έρωτας, ταυτότητα, εφηβική ανησυχία και άλλα πολλά.
Ένα βιβλίο που όπως και η «Λωξάντρα» διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του αιώνα και τελειώνει με την αποτυχία της ελληνικής εκστρατείας και με τον ήρωά μας πια να βρίσκεται στην Αθήνα αφού μόλις έκλεισε τα 18.
Ενα μικρό και συνάμα γλυκό, με δόσεις πίκρας βιβλίο που δείχνει την ανέμελη ζωή παράλληλα με την παρέμβαση της πολιτικής και του πολέμου στην ειρηνική καθημερινότητα.
Όπως και με την «Αιολική Γη» εδώ οι βαναυσότητες του πολέμου είναι στο παρασκήνιο και ό,τι μαθαίνουμε είναι από ειδήσεις που βρίσκουν τον πρωταγωνιστή.
Αυτός ήταν κι ο πρώτος μου Θεοτοκάς αλλά φυσικά όχι ο τελευταίος.
Εσείς διαβάσατε κάτι δικό του ή της γενιάς του;
Βαθμολογία: Εκμέκ παγωτό
ΒιβλιοΑλχημείες 